Wydostać się z sideł anoreksji i odzyskać siebie

Życie dziewczyny definiują liczby: 168 centymetrów wzrostu, przy 31 kilogramów wagi, 22 lata życia, z czego 12 to koszmar walki z chorobą, która sprawia, że powoli umiera. ? Z jednej strony obsesyjnie liczę kalorie i odmawiam sobie jedzenia, z drugiej strony kilka razy dziennie mam napady wilczego głodu, po których wszystko zwracam. Gdy tylko coś zjem, czuję potworne wyrzuty sumienia. Nienawidzę wtedy siebie. Myślę tylko o tym, żeby zwymiotować, żeby jak najszybciej pozbyć się jedzenia. Gdy w końcu mi się uda, nienawidzę siebie jeszcze bardziej ? bo wiem, że choroba znów wygrała ? mówi Wiki.

? Choroba pozbawiła mnie nie tylko kilogramów ? pozbawiła mnie uśmiechu, energii i poczucia własnej wartości, a teraz pozbawia mnie życia. Niszczy nie tylko mnie, ale też moich bliskich, którzy bezsilnie patrzą na to, jak każdego dnia jest mnie coraz mniej. Wiem, że mam obsesję na punkcie odchudzania. Nigdzie nie ruszam się bez wagi. Nawet posłodzenie herbaty powoduje u mnie poczucie winy. Anoreksja jest nie tylko chorobą ciała, które powoli znika, ale przed wszystkim chorobą duszy. Nie radzę sobie z moim wyglądem, ale też z myślami, które kłębią się w mojej głowie. Szpitale, kroplówki, psychiatrzy, chorobliwe liczenie kalorii i poczucie winy, które nie opuszcza mnie nawet na chwilę ? tak wygląda moje życie. Czasem chciałabym wyłączyć swój mózg i odpocząć od samej siebie ? dodaje.

Mimo życia w piekle choroby, Wiki ma także pasję, którą jest wizaż i charakteryzacja. Niestety coraz część brakuje jej sił zarówno fizycznych, jak i psychicznych, by codziennie rano wstać z łóżka. ? Widzę, co sobie zrobiłam, wiem, co zrobiłam swojej rodzinie, na ulicach widzę ukradkowe spojrzenia ludzi pełne niedowierzania i współczucia... Dosyć! Nie chcę tak żyć!

W ?zwykłych? szpitalach psychiatrycznych często nie chcą przyjmować tak chudych osób, jak Wiki. ? To paradoks: żeby zacząć się leczyć, musiałabym najpierw przytyć w domu. Jak mam to zrobić, jeśli każdy gram więcej to dla mnie koszmar? Wiem, że muszę radykalnie zmienić myślenie o swoim ciele ? mówi.

Jedyną nadzieją dla Wiki są terapie w ośrodkach specjalizujących się w leczeniu zaburzeń odżywiania. Organizują one zamknięte turnusy terapeutyczne, podczas których osoby chore pracują z psychologami, psychiatrami i dietetykami nad zmianą myślenia i nawyków. Problemem są jednak bardzo wysokie koszty leczenia. ? Naprawdę chcę żyć, ale wiem, że sama nie pokonam choroby! Cena takiego turnusu, konsultacji z dietetykiem, terapii i leczenia psychiatrycznego jest bardzo wysoka. Ale czy jest coś cenniejszego niż życie? Dlatego bardzo proszę o pomoc, o podarowanie mi szansy na przyszłość. Obiecuję, że jej nie zmarnuję ? apeluje Wiki.

Koszt kuracji to około 30 tys. zł. Zbiórkę prowadzi fundacja Siepomaga. A wesprzeć Wiki można tutaj.