Rozwód z orzeczeniem o winie – co warto wiedzieć na ten temat?

foto: Pexels.com

Rozwód z orzeczeniem o winie małżonka, zwłaszcza w przypadku zdrady, jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń, które mogą spotkać małżeństwo. Orzeczenie winy potwierdza rozkład pożycia małżeńskiego i stawia zarówno winnego, jak i niewinnego małżonka przed trudnymi wyborami i konsekwencjami. O czym warto pamiętać, gdy dochodzi do tych nieprzyjemnych okoliczności? Czy rozwód z orzeczeniem winy może być tylko formalnością?

Rozwód z orzeczeniem o winie – zdrada

Podczas procesu rozwodowego, sąd analizuje, który z małżonków ponosi winę za trwały rozpad małżeństwa. Zdrada małżeńska jest jedną z najczęstszych przyczyn rozwodów, jednak nie zawsze decyduje ona o przyznaniu winy jednej ze stron.

Związki małżeńskie opierają się na trzech istotnych więziach: duchowej, gospodarczej i fizycznej. Pożycie małżeńskie obejmuje wspólne zarządzanie domem oraz intymność między małżonkami. Zdrada małżeńska narusza zobowiązanie do wierności. Może to być zarówno akt fizyczny, jak i zdrada emocjonalna, polegająca na łączeniu emocji z osobą trzecią.

Czy zdrada emocjonalna może być podstawą do orzeczenia o winie przy rozwodzie?

Niewierność małżeńska to nie tylko fizyczny akt, który, chociaż najbardziej spektakularny, nie jest jedynym aspektem jej charakteru. Istnieje również pojęcie tzw. zdrady emocjonalnej, która może przybierać formę "pozoru zdrady". Objawem zdrady emocjonalnej jest pozostawienie małżonka samemu sobie, podczas gdy spędza się czas z inną osobą, brak szczerości w wyrażaniu uczuć względem partnera, zerwanie więzi emocjonalnych i przeniesienie uczuć na osobę trzecią. Zachowania, które mogą budzić podejrzenia o zdradę u osób postronnych, mogą być uznane za zdradę.

Pozór zdrady, zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, oznacza postępowanie jednego z małżonków, które daje pozory cudzołóstwa. Może to obejmować zachowanie wobec osoby trzeciej wskazujące na nawiązanie więzi erotyczno-emocjonalnej, co może sugerować zdradę małżeńską. Istnienie takich relacji może być potwierdzone na przykład przez wysłanie roznegliżowanego zdjęcia do konkretnej osoby, co jednak samym faktem niekoniecznie musi oznaczać chęć ekshibicjonizmu.

Czy zdrada emocjonalna może być podstawą do rozwodu? Tak, ale tylko jeśli doprowadziła do trwałego i zupełnego rozkładu pożycia między małżonkami. Musi być wyłączną przyczyną tego rozkładu. Zdrada emocjonalna musi więc mieć konsekwencje w postaci zaniku co najmniej jednej z kluczowych więzi małżeńskich, tj. gospodarczej (np. istotne pogorszenie sytuacji materialnej), seksualnej (zupełny rozkład pożycia małżeńskiego) lub emocjonalnej (np. brak szczerości w kwestii rzeczywistych uczuć względem małżonka).

Rozwód z orzeczeniem o winie małżonka z powodu zdrady

W przypadku orzeczenia rozwodu zdrada może być podstawą orzeczenia winy jednego z małżonków, jeśli doprowadziła do trwałego rozkładu pożycia. Jednak konieczne jest udowodnienie, że przed wystąpieniem zdrady małżeństwo nie wykazywało oznak rozkładu pożycia, a przyczyną tego stanu rzeczy było właśnie zachowanie zdradzającego małżonka.

Co ważne, nawet jeśli doszło do zdrady, ale wcześniej małżeństwo było już w kryzysie, winę za rozpad mogą ponosić obaj małżonkowie. Przebaczenie zdradzonego małżonka może być ważnym czynnikiem, ale niekoniecznie wyklucza ono możliwość rozwodu.

Orzeczenie winy i rozwód z powodu zdrady muszą być poparte konkretnymi dowodami. Ważne jest też, aby przebaczenie było skutkiem zmiany postawy zdradzającego małżonka. Zdrada może być zatem poważnym czynnikiem decydującym o rozpadzie małżeństwa, ale nie zawsze jest jedyną przyczyną orzeczenia winy i rozwodu. Sąd może nawet orzec rozwód z winy obu stron lub uznać, że za rozpad odpowiada drugi małżonek. W takiej sytuacji niewierność małżonka schodzi na dalszy plan.

Czy zawsze zdrada małżeńska jest decydującym czynnikiem w orzeczeniu rozwodu?

Sąd Najwyższy wskazał, że związek jednego z małżonków z inną osobą po ustaniu pożycia nie jest podstawą do uznania go za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego. Z tego względu, jeśli wcześniej w małżeństwie były problemy, za które obaj małżonkowie ponoszą odpowiedzialność, to zdrada jednego z nich nie musi być decydującym czynnikiem w rozkładzie pożycia. Wybaczenie zdradzonemu małżonkowi jest zagadnieniem skomplikowanym. Sąd Najwyższy określił je jako "puszczenie w niepamięć" przewinień drugiego małżonka. Przebaczenie nie oznacza automatycznego zaprzestania wpływu zdarzeń na dalszy rozkład pożycia. Sąd musi zbadać, czy wybaczone zdarzenia przestały mieć udział w rozpadzie małżeństwa.

Przebaczenie nie jest okolicznością wyłączającą orzeczenie rozwodu z powodu zdrady, jeśli faktycznie przyczyniła się ona do rozpadu związku. Ważne jest, aby przebaczenie było skorelowane z poprawą zachowania drugiej strony. Z kolei, jeśli pozew rozwodowy zostanie wniesiony po latach od zdrady nie decyduje o rozpadzie małżeństwa z tej przyczyny. Orzeczenie winy małżonka musi być oparte na okolicznościach niebudzących wątpliwości co do ich wpływu na rozpad małżeństwa.